Ez zait ganorazko hitzik etortzen Ibon Oregiren elkarrizketa zuei aurkezteko. Irudipena daukat bere bizipenen alboan txiki xamar sentitzen naizela. Norberak jaso dezakeen kolpe gogorrenetariko baten ostean aurrera egiteko konbikzioa dauka. Berak aitortzen duen moduan, bidea geratzen zaio, baina egingo du aurrera, ziur naiz. Demaseko indarra transmititzen du Ibonek. Elkarrizketa aurretik baino gehiago miresten dut orain […]

Erotu nintzela pentsatuko zuen neurologoak. Izan ere, esan nion Himalayara joan nahi nuela. Nik, esklerosi anizkoitza diagnostikatu berria zion artaburu hark. Han egon berria da Ainhoa Lendinez. Himalayan. Baina urtea eskax hasi zuen, ebakuntza bat egin berri. Egin duen bidea ezagutu nahi nuen eta, bide batez, inbidia apur bat sentitu. Inbidia guztiz sanoa. Hemen daukazue…

Objektiboak izanda, ni oso ondo nago. Oraingoz esklerosi anizkoitzak apenas izan duen eraginik nire egunerokoan. Ikusmenean pixka-pixka bat. Ezer gutxi. Ziurgabetasuna, bai, baina nire bizitza mugatzen edo baldintzatzen duen aldaketa nabarmenik ez dut sumatzen. Zorionekoa ni. Eta, hamaika aldiz esan dudan moduan, ez dut etor daitekeenari begira bizi nahi. Kolpeak badatoz, ikusiko dugu nola doan.…

Gustuko dut besteak entzutea. Besteengandik ikastea. Besteen esperientziak entzun, barneratu eta niretzat balekoa den zerbaitekin geratzea. «Gipuzkoa herriz herri» egitasmoak bi hanka zituen: bizikletan 89 udalerriak bisitatzea eta niretzat erreferenteak ziren pertsonak ezagutu eta elkarrizketatzea. Nahikoa lan bizikletarekin ibiltzearekin eta bigarren zatia atzeratu egin nuen. Bakarrik ezin nuen. Beldur eszenikoa? Halakoan Pello Osoro agertu zen.…